Niepokojące objawy u kota, które wymagają wizyty w lecznicy

Niepokojące objawy u kota mogą pojawić się z różnym nasileniem. Czasem będą wyraźne, a czasem na tyle subtelne, że może być problem z ich wychwyceniem, Poniżej znajduje się lista najczęściej zauważanych nietypowych zachowań i niepokojących objawów u kota, które wymagają interwencji lekarza weterynarii.

Jeśli nie zauważyłeś żadnego z nich, ale wydaje Ci się, że Twój kot ostatnio jakoś inaczej się zachowuje, coś Cię niepokoi lub po prostu masz wrażenie, że coś jest nie tak – zgłoś się z kotem do lekarza. Niestety koty są mistrzami kamuflażu, jeśli chodzi o wszelkie choroby i często nie zauważamy żadnych objawów. Większość opiekunów zgłasza się z kotem dopiero gdy stan jest na tyle poważny, że kot nie daje rady się dłużej ukrywać.

Agresja - nagłe atakowanie właściciela lub innych kotów (kliknij by dowiedzieć się więcej)

Koty oswojone, lubiące kontakt z innymi kotami i ludźmi mogą zmienić swoje nastawienie, jeśli coś im dolega.
Zachowania agresywne mogą być objawem bólu. Kot może zaatakować właściciela, który nieświadomie spowodował u niego ból (np. głaszcząc we wrażliwym miejscu).
Gorsze samopoczucie lub po prostu stres, również będą zwiększać wrażliwość na niektóre bodźce. By łatwiej to zrozumieć, można porównać takiego kota do osoby z migreną, gdy światło i hałas potęgują problem. Zmysły kota są bardziej wyczulone i np. gwałtowny ruch może irytować zwierzę, które zareaguje agresją.
Natura i charakter kota sprawiają, że będzie on ukrywał wszelkie dolegliwości, więc możemy sobie z nich nie zdawać sprawy. Kot natomiast czuje, że jest słabszy. Zaatakowany może nie być w stanie się skutecznie obronić lub uciec. Wówczas może stosować atak „wyprzedzający” i pojawiają się problemy z agresją. Jest to skutkiem gorszego samopoczucia, stresu, lęku i reakcji na niechciane zainteresowanie ze strony ludzi.
Czasami agresja pojawiać się może również jako skutek frustracji. Problem dotyczy zwłaszcza młodych, żywiołowych kotów, które zaczepiają chcąc się bawić. Nie znajdują innego sposobu by spożytkować energię i atakują np. nogi właściciela w ramach zabawy w polowanie na ofiarę.
Istnieje również szereg zaburzeń behawioralnych, które wiążą się z agresją. Zanim jednak przejdzie się do diagnostyki i terapii patologicznych zachowań, należy w pierwszej kolejności ocenić stan kliniczny kota i wykluczyć wszelkie choroby.

Aktywność - spowolnienie lub pobudzenie (kliknij by dowiedzieć się więcej)

Nagłe „spowolnienie” kota może być wynikiem choroby, gorączki lub złego samopoczucia i osłabienia. Nawet starsze koty nie wykazują mniejszej aktywności z dnia na dzień. Problemy moga być związane z wiekiem, być wynikiem zapalenia stawów lub problemów zwyrodnieniowych.
Koty, które z różnych przyczyn mogą mieć problemy z odwodnieniem, będą mniej aktywne, będą szukały cichego spokojnego miejsca. Mogą być agresywne lub naburmuszone, gdy ktoś zakłóci im odpoczynek. Taki stan można porónwać do ludzkiego „kaca”, któremu towarzyszy często ból głowy, nadwrażliwość na dźwięki/hałas, światło, spadek apetytu i in.
Zmiany aktywności są niepokojącym objawem u kota. Zwierzęta stające się nagle nadpobudliwe moga mieć problemy endokrynologiczne. Z kolei zwierzęta, które stają się nienaturalnie spokojne mogą cierpieć z powodu bólu, gorączki, chorób zakaźnych lub innych problemów.
Koty przesypiają około 16-18 godzin w ciągu doby. Jeśli zauważysz, że twój kot śpi więcej niż przeciętnie, zastanów się co może być tego przyczyną i umów się na wizytę w lecznicy.

Apetyt - zmiany apetytu i ilości wypijanych płynów (kliknij by dowiedzieć się więcej)

To co może zaniepokoić opiekuna, to zwiększenie lub zmniejszenie apetytu, podobnie jak spożycia płynów. Wzmożone pragnienie występuje przy różnych chorobach takich jak cukrzyca, niewydolność nerek, infekcje przebiegające z gorączką i in. Nadmierny apetyt towarzyszy chorobom pasożytniczym, zaburzeniom endokrynologicznym (np. nadczynność tarczycy) i in.
Zmniejszony apetyt może towarzyszyć chorobom wirusowym przebiegającym z katarem (zaburzenia węchu), zmianami w jamie ustnej, gorączką. Schorzenia przewodu pokarmowego (zapalenia żołądka, biegunki, zaparcia) również mogą ograniczać ilości zjadanego pokarmu.
Niepokojącym objawem jest zmiana sposobu pobierania i gryzienia pokarmu. Może to być objawem schorzeń stomatologicznych, problemów w jamie ustnej czy nowotworów.
By określić ilość zjadanego przez kota pokarmu należy odmierzyć konkretna porcję karmy i po 24 godzinach sprawdzić ile ubyło. Dzięki temu można wyznaczyć „normę” dla danego kota. Mające tę wiedzę łatwiej będzie zaobserwować zmiany w apetycie. Problem pojawia się, gdy w domu jest więcej kotów, korzystających ze wspólnych misek. W przypadku kotów wychodzących trudno jest określić ilość spożywanego pokarmu i wody, gdyż mogą one polować i żywić się poza domem.

Chodzenie - kulawizna, chwiejność, problemy ze wskakiwaniem (kliknij by dowiedzieć się więcej)

Kulawizna u kotów najczęściej jest wynikiem urazu. Skutkiem mogą być zwichnięcia i złamania kończyn, miednicy, czy nawet kręgosłupa. Problem ten dotyczy głównie kotów wolnożyjących lub wychodzących bez nadzoru. Taki styl życia wiąże się z większym ryzykiem wypadków – w tym także komunikacyjnych. Podobne obrażenia stwierdza się także u kotów trzymanych w domu, np. gdy nie zastosowano odpowiednich zabezpieczeń (m.in. upadki z balkonu/okna).
Inną przyczyną kulawizny mogą być stany zapalne, urazy mięśni i stawów. U kotów, podobnie jak u małych psów, zdarza się problem zwichania rzepki. Schorzenie może dotyczyć obydwu stawów kolanowych lub jednego. Często ma charakter okresowy i nawracający (rzepka wyskakuje z rowka, w którym się porusza, ale może z powrotem „wskoczyć” na miejsce – problem się powtarza).
Inne schorzenie kolan, które może pojawić się u kotów, jak i psów, to zerwanie więzadła krzyżowego. Najczęściej jest to skutek zmian zwyrodnieniowych mięśni i ścięgien, które osłabione, łatwiej ulegają uszkodzeniu. Większe ryzyko schorzenia dotyczy kotów z nadwagą i otyłością, z uwagi na większe obciążenie kolan.
Zaburzenia utrzymania równowagi pojawiają się przy schorzeniach układu nerwowego. Mogą to być uogólnione infekcje w obrębie mózgowia, rdzenia kręgowego lub problem dotyczący pojedynczych nerwów. Tzw. stopochodzie (stawanie na pełnej stopie, a nie tylko na palcach) towarzyszy neuropatii cukrzycowej.
U starszych kotów problemy z chodzeniem, kucaniem (np. w kuwecie), wskakiwaniem czy zeskakiwaniem, mogą być skutkiem zwyrodnieniowego zapalenia stawów tzw. DJD (Degenerative Joint Disease). Pierwsze objawy choroby mogą być subtelne i trudne do wyłapania, dlatego obserwacje opiekuna odgrywają tutaj kluczową rolę. Bądźcie czujni! 😉

Kichanie, katar - sapanie, chrapanie, wydzielina z nosa (kliknij by dowiedzieć się więcej)

Sporadyczne kichanie zdarza się każdemu z nas, zwierzętom także.
Jednak zbyt częsty problem (szczególnie połączony z katarem) jest niepokojący. Może być jednym z pierwszych objawów zapalenia zatok i górnych dróg oddechowych. Problem miewa różną przyczynę. Od infekcji, przez alergie, po zmiany w obrębie zatok.
Wszystkie koty są nosicielami herpeswirusa (więcej o tym TUTAJ) – typowego tylko dla kotowatych i nie atakującego innych gatunków (bezpieczny dla psów, ludzi in. ). Sprawny układ immunologiczny nie pozwala na namnażanie zarazka. Jednak w sytuacjach spadku odporności może dojść do nawrotu choroby. Infekcje herpeswirusowe nazywa się zakaźnym zapaleniem nosa i tchawicy, ponieważ problem dotyczy właśnie zatok i gardła. Jest to jedna z najczęstszych przyczyn. Początkowo objawy mogą być łagodne i ograniczać się do kichania, zapalenia spojówek lub wodnistego kataru. Im wcześniej zauważymy problem, tym leczenie będzie wymagało mniejszej ilości leków i będzie trwało krócej.
Drugą wirusową przyczyną takich objawów może być infekcja na tle kaliciwirusa (więcej na ten temat TUTAJ )
Niezakaźne przyczyny kichania i kataru to m.in alergie o różnym podłożu. U zwierząt również występują alergie sezonowe, związane z porą roku, alergie pokarmowe, czy kontaktowe. Objawy mogą być podobne jak w przypadku ludzi – katar, zapalenia spojówek, kichanie. Ten problem wymaga odpowiedniej diagnostyki (istnieją specjalne badania alergiczne dla zwierząt), terapii i profilaktyki.
Katar i kichanie mogą wystąpić także przy innych schorzeniach dotyczących zatok. Przetoki z chorych zębów, polipy, ciała obce, zmiany nowotworowe będą powodować takie objawy. W tym przypadku konieczna jest dokładniejsza diagnostyka (np. RTG, rezonans), by ustalić przyczynę i dobrać leczenie.

Kuweta - problemy i niewłaściwe korzystanie (kliknij by dowiedzieć się więcej)

Czynniki zewnętrzne, które mogą wpływać na zmianę zachowania:
- mniej regularne sprzątanie i dbanie o czystość w kuwecie,
- zmiana żwirku lub jego ilości,
- nowy rodzaju kuwety,
- zmiana rozmiaru kuwety czy jej ustawienia.
Problemy z załatwianiem się mogą dotyczyć oddawania moczu lub/i kału. To co powinno zaniepokoić opiekuna to:
- Oddawanie znacznych ilości moczu – występuje przy np. cukrzycy, niewydolności nerek, zwiększonym spożyciu płynów w przebiegu gorączki lub z przyczyn stresowych
- Oddawanie niewielkich ilości moczu – skutek takich schorzeń jak np. niewydolność nerek, kamica moczowa, zapalenie pęcherza, odwodnienie, ograniczone spożycie płynów o różym podłożu.
- Siusianie lub oddawanie kału poza kuwetą może być objawem chorób dróg moczowcyh, bólu, zaparć, problemów ze stawami (kot może mieć problem z wejściem do kuwety lub utrzymaniem pozycji), stresu, zaburzeń poznawczych i in.
- Częste chodzenie do kuwety, kopanie, ale nie zostawianie po zosobie kału ani moczu lub zostawianie niewielkiej ilości. Mogą to być sygnały świadczące o zaparciach, niedrożności dróch moczowych i in. Również miauczenie (wokalizacja) podczas załatwiania się jest niepokojącym objawem.
W przypadku oddawania moczu częste chodzenie do kuwety również jest niepokojącym objawem u kota. Może być oznaką zapalenia pęcherza lub zablokowania dróg moczowych. Nie powinno to być lekceważone i wymaga szybkiej wizyty w lecznicy! Zablokowanie dróg moczowych może być leczone, jednak zbyt długie oczekiwanie z podjęciem terapii może doprowadzić do poważnych zaburzeń lub nawet śmierci zwierzęcia.
W przypadku kiedy kot przez dłuższy czas nie oddaje kału, również konieczna jest wizyta lekarska. Może to być objawem odwodnienia, zaparcia lub innej przyczyny niedrożności przewodu pokarmowego (np. zatkanie przez kule włosowe, ciało obce, nowotwór). Przy zbyt długim oczekiwaniu z wizytą może dojść do wtórnych powikłań takich jak wgłobienie jelita, jego martwica czy nawet pęknięcie.
Biegunki mogą być objawem zatrucia, pasożytów wewnętrznych, zaburzeń trawienia, chorób zapalnych jelit, ciał obcych, nowotworów i chorób autoimmunologicznych przewodu pokarmowego. Ich diagnostyka często wymaga dokładniejszych badań (m.in. kału, krwi).

Masa ciała - nadwaga, chudnięcie (kliknij by dowiedzieć się więcej)

Nie zawsze zmiana masy ciała będzie szła w parze ze zmianą apetytu. Koty cierpiące np. na nadczynność tarczycy, cukrzycę lub pasożyty wewnętrzne, mogę mieć zachowany lub zwiększony apetyt, a mimo to chudnąć.
Niektóre choroby przebiegają ze zmianą apetytu i idącymi za tym zmianami wagi kota. Niektóre zwierzęta nawet mimo tego, że podchodzą do miski, to albo jedzą niewiele lub odchodzą od niej nie jedząc wcale. W przypadku takich kotów problemem mogą być nudności, zaburzenia elektrolitowe lub problemy stomatologiczne.
Koty cierpiące na nadwagę znajdują się w grupie zwiększonego ryzyka niektórych chorób (np. zapalenie stawów, cukrzyca, nadciśnienie). w ich przypadku kontrola wagi jest szczególnie wskazana, gdyż stopniowe tycie może przebiegać niezauważane przez opiekuna.
Wszelkie zmiany wagi powinny być konslutowane z lekarzem weterynarii podczas wizyty z kotem. Wczesne wykrycie większości chorób ma wpływ na skuteczność ich leczenia

Oczy - nadmierne łzawienie, opuchlizna, zachodzenie trzeciej powieki (kliknij by dowiedzieć się więcej)

Zapalenie spojówek, które może dawać takie objawy ma różne przyczyny – od urazów (np. drapnięcie przez innego kota), przez infekcje (najczęściej herpeswirusowe, chlamydia, mycoplazma, FeLV, FIV i in.), alergie i in. schorzenia autoimmunologiczne lub nawet zmiany nowotworowe.
Praktycznie wszystkie koty są nosicielami herpeswirusa (zaraźliwy tylko dla kotów), który uaktywnia się gdy spada odporność. W pierwszej kolejności zaczyna się od zapalenia spojówek, co objawia się zwiększoną produkcją łez wskutek stanu zapalnego. Przy utrzymującym się problemie mogą dołączać się infekcje bakteryjne (np. chlamydia, mykoplazma i in.). Wówczas dołącza się ropna wydzielina, a stan zapalny może się nasilać i prowadzić do obrzęku spojówek (może on nawet utrudniać otwarcie oka).
Obrzęk spojówek może pojawiać się jako skutek powyżej opisanej infekcji, ale nie tylko. Jest także objawem urazów okolicy oczu lub samej gałki ocznej, uszkodzeń rogówki i ciał obcych (np. ziarnko piasku wbite w spojówkę/rogówkę). Wówczas objawy często ograniczają się do problematycznego oka.
Zachodzenie trzeciej powieki najczęściej jest obustronne. Występuje przy infekcjach i schorzeniach okulistycznych, ale także przy chorobach uogólnionych (np. wirusowych – herpeswirus, FeLV, FIV) i towarzyszącej im gorączce. Może towarzyszyć chorobom układu nerwowego i wtedy czasami dołącza się tzw. zespół Hornera.
Nadmierne rozszerzenie źrenic i ograniczona reakcja na światło towarzyszyć mogą zaburzeniom widzenia. Może to wystąpić w przypadku nadciśnienia – zarówno uogólnionego, jak i samej gałki ocznej (tzw. nadciśnienie śródgałkowe). Inne schorzenia przebiegające z takimi objawami to urazy i infekcje oczu, choroby siatkówki – w tym wady wrodzone (np. PRA – postępujący zanik siatkówki), nowotwory gałki ocznej czy układu nerwowego. Jeśli problem dotyczy tylko jednej gałki ocznej, mówimy o zjawisku anizokorii.

Pielęgnacja - nadmierne wylizywanie, brak dbałości o sierść (kliknij by dowiedzieć się więcej)

Koty z reguły bardzo dbają o czystość, znaczną część czasu spędzają na wylizywaniu i pielęgnacji sierści. U zdrowych kotów jest oba gładka, lśniąca, bez kołtunów, łupieżu czy przebarwień (zwłaszcza u czarnych kotów).
W stanach gorszego samopoczucia (mogącego być objawem choroby) koty nie mają ochoty i siły na pielęgnację, wskutek czego pojawiają się kołtuny, sierść może wypadać, być matowa. Może to być wybikiem niedoborów żywieniowych (np. wskutek złej jakości karmy, chorób pasożytniczych, zaburzeń wchłaniania) lub chorób wewnętrznych.
W niektórych przypadkach mogą pojawiać się wyłysienia lub przerzedzenia sierści. Niektóre koty mogą nadmiernie się wydrapywać lub wylizywać (np. w okolicy brzucha), prowadząc do utraty włosa, stanów zapalnych skóry lub ran. Mogą to być objawy wielu schorzeń – od problemów dermatologicznych, pasożytów zewnętrznych, alergii przez choroby wewnętrzne (np. przebiegające z bólem brzucha), po zaburzenia behawioralne.

Stres - chowanie się, unikanie kontaktu, stany lękowe (kliknij by dowiedzieć się więcej)

Nawet pozornie spokojne koty, mogą przeżywać stres. Jego przyczyną może być nadmierna nuda, nagłe zmiany w codziennym trybie życia, wizyta obcej osoby, lub kogoś, kogo kot nie lubi.
Zdenerwowany kot poświęca mniej czasu na pielęgnację, relacje z człowiekiem czy innymi kotami. Będzie szukał kryjówek, w których spędzi więcej czasu chowając się przed wszystkimi. Albo wręcz przeciwnie – będzie sprawdzał i nadzorował swój teren z wzmożoną czujnością, łatwo będzie go przestraszyć, potencjalnie niegroźną czynnością. Innym niepokojącym objawem u kota mogącym świadczyć o stresie jest nadmierne wylizywanie się w pewnych okolicach.
Zmianom może ulegać również zachowanie przy misce, zmiany apetytu. Objawy stresu są niejednoznaczne i mogą również występować w przypadku problemów zdrowotnych. Dlatego w pierwszej kolejności należy wykluczyć przyczynę u lekarza weterynarii.
W razie wykluczenia problemów medycznych, poszukać trzeba przyczyn środowiskowych. Koty reagują na wszelkie zmiany w ich trybie życia (np. zmiana karmy, remont, wprowadzenie nowego zwierzęcia, urodzenie się dziecka itp.). Niektóre z nich możemy wprowadzać stopniowo, na inne zacząć kota przygotowywać wcześniej. Warto porozmawiać z lekarzem lub behawiorystą na ten temat, by zminimalizować stres u kota.

Ślinienie się - mokra okolica pyszczka, problemy z jedzeniem (kliknij by dowiedzieć się więcej)

Nadmierne ślinienie może świadczyć o schorzeniach jamy ustnej i przewodu pokarmowego. Przyczyną mogą być choroby przyzębia, choroby zakaźne lub stres.
Koty często nadmiernie ślinią się pod wpływem stresu. Towarzyszy on również chorobie lokomocyjnej. Taki objaw można zaobserwować m.in. podczas podróży, pobytu w obcym miejscu, wizyty w lecznicy. W konsultacji z lekarzem można odpowiednio dobrać leki do podania w takich wyjątkowych okazjach (np. przeciw chorobie lokomocyjnej, leki wyciszające/przeciwlękowe).
Wzmożona produkcja śliny często towarzyszy infekcji na tle kaliciwirusa (więcej o tym TUTAJ). Choroba przebiega z powstawaniem nadżerek w jamie ustnej (na policzkach, podniebieniu, języku), co sprawia ból i drażnienie tkanek. Skutkiem często jest nadmierna produkcja śliny. Problem nasila się przy próbie pobierania, gryzienia i przełykania pokarmu.
Schorzenia przyzębia takie jak plazmocytarne zapalenie dziąseł, resorbcyjne zmiany zębów, osad i kamień nazębny również mogą przebiegać z nadmiernym ślinieniem. Towarzyszą im często infekcje bakteryjne, stan zapalny i ból w jamie ustnej. Problem wymaga leczenia, ponieważ w znaczącym stopniu będzie utrudniał kotu pobieranie pokarmu.
Zapalenia ślinianek także będą skutkować nadmierną produkcją śliny. Przyczyny takiego problemu mogą być różne – od przygryzienia, urazu, zmian zapalnych, ropni, po zmiany nowotworowe.
Schorzenia przewodu pokarmowego – szczególnie związane z żołądkiem – mogą powodować nudności, które objawiają się nadmiernym ślinieniem. W dalszej kolejności może dochodzić do wymiotów.

Świąd - nadmierne drapanie się w różnych okolicach ciała (kliknij by dowiedzieć się więcej)

Świąd może towarzyszyć wielu schorzeniom, nie zawsze dotyczącym tylko skóry.
W pierwszej kolejności należy wykluczyć pasożyty zewnętrzne. Pchły i wszoły będą przyczyną uogólnionego problemu. Nużyca, świerzb drążący czy cheyletiella mogą powodować miejscowe swędzenie, przełysienia i zmiany skórne. Świerzb uszny będzie nasilał problemy z nadmiernym wydrapywaniem uszu, w których można zauważyć także nadmiar wydzieliny.
Problemy alergiczne są jedną z częstych przyczyn świądu. Swędzenie okolicy uszu, szyi i głowy jest typowe dla alergii pokarmowych, które manifestują się na skórze.
Szczególną zmianą dermatologiczną na tle alergii jest tzw. hot spot. Początkowo jest to drobna sącząca zmiana, która stwarza dogodne warunki dla nadmiernego wzrostu prawidłowej flory skóry. Z uwagi na swędzący charakter, kot intensywnie wylizuje i drapie dane miejsce powodując głębsze rany i powiększanie się zmiany.
Świąd i towarzyszące zmiany skórne okolicy nad ogonem są typowe dla APZS – alergicznego popchlego zapalenia skóry.
Nadmierne wylizywanie tylnych nóg, grzbietu nad ogonem i okolicy odbytu może być objawem zapalenia lub zalegania wydzieliny w gruczołach okołoodbytowych.
Wykluczenie chorób przebiegających ze świądem jest istotne w przypadku diagnostyki i terapii zaburzeń behawioralnych, przebiegających z podobnymi objawami.

Wokalizacja - nadmierne miauczenie (kliknij by dowiedzieć się więcej)

Wzmożone miauczenie czy zawodzenie może pojawić się u starszych kotów, ale nie tylko. Często jest to związane z zaburzeniami jak np. nadczynność tarczycy, nadciśnienie.
U młodych, niekastrowanych kotów i kotek nadmierna wokalizacja występuje w okresie rozrodczym. Samice głośno nawołują podczas rui, natomiast samce mogą „śpiewać” słysząc odgłosy kotek w tym czasie.
Koty mogą też sygnalizować w ten sposób ból lub niepokój. Nadmierne miauczenie w kuwecie może być wynikiem dyskomfortu przy załatwianiu wynikającego z zaparcia, biegunki, zapalenia pęcherza, kamicy moczowej i in. Jeśli pojawi się wzmożona wokalizacja, należy zgłosić się do lekarza, by wykluczyć przyczyny zdrowotne lub podjąć odpowiednie leczenie.

Wymioty - zwracanie karmy, śliny, wymioty po wodzie (kliknij by dowiedzieć się więcej)

Wymioty mogą być objawem wielu różnych schorzeń. W lecznicy często słyszę, że przecież u kotów to normalne, bo zwracają w ten sposób nadmiar sierści. Czasem jest to prawda, o ile w wymiocinach, rzeczywiście znajdujemy włosy lub pilobezoary. Pilobezoary, czyli kule włosowe (wbrew nazwie, nie są okrągłe) wyglądają jak podłużne „kiełbaski” zfilcowanej sierści.
W przypadku zbyt długich przerw pomiędzy posiłkami, może dochodzić do podrażnienia żołądka przez zalegające kwasy i enzymy trawienne. Wówczas koty wymiotują śliną lub żółtawą wydzieliną. W takim przypadku często przy zmniejszeniu odstępu między posiłkami lub pozostawieniu karmy (np. w kuli smakuli lub zabawkach na karmę) wymioty ustępują.
Pozostałe przypadki powtarzających się wymiotów są już niepokojące. Zwłaszcza jeśli zdarzają się regularnie lub częściej niż 2x w ciągu tygodnia. Tego typu objawy mogą świadczyć o podrażnieniu/stanie zapalnym żołądka, zatruciu, ciele obcym w przewodzie pokarmowym, podrażnieniu przełyku i gardła, niedrożności jelita i in..
Czasami powtarzające się (nawet sporadycznie) wymioty są jedynym objawem przy schorzeniu nazywanym nieswoistym zapaleniem jelit (IBD – Inflammatory Bowel Disease).

Zapach z pyszczka - nieprzyjemny, ropny, mocznicowy (kliknij by dowiedzieć się więcej)

Przyjmuje się, że około 70% kotów miewa problemy stomatologiczne około 3 roku życia. Dlatego też istotne jest kontrolowanie stanu uzębienia przy każdej wizycie w lecznicy. Regularna profilaktyka lub wcześnie rozpoczęte leczenie poprawi komfort życia (problemy stomatologiczne mogą być przyczyną spadku apetytu, problemów z pobieraniem pokarmu). Pomoże również zmniejszyć ryzyko infekcji, których źródłem mogą być chore zęby (m.in. zapalenia stawów, osierdzia, zapalenie nerek).
Inną przyczyną przykrego zapachu z pyszczka kota mogą być problemy z przewodem pokarmowym (np. częste wymioty, zapalenie żołądka itp.) lub związane z niewydolnością nerek i mocznicą. Obydwa przypadki wymagają pilnej wizyty w lecznicy, a często także badań dodatkowych, by określić jak poważny jest stan pacjenta.
Zdarza się, że w przypadku kotów z infekcją górnych dróg oddechowych, właściciele mylą nieprzyjemny zapach ropnego kataru z nieprzyjemną wonią z jamy ustnej. Koty są szczególnie wrażliwe na tego typu schorzenia. Nieleczony problem może przejść w formę przewlekłą, z którą kot będzie zmagał się przez resztę życia.
Zmiana zapachu z pyszczka może także towarzyszyć schorzeniom ogólnym. W przypadku niewydolności nerek, kiedy występuje mocznica, zapach z pyszczka może być amoniakalny. Przy cukrzycy, również zauważymy zmianę.

Nie czekaj aż będzie za późno!
Jeśli zauważysz niepokojące objawy u kota - działaj!
Wczesne wykrycie problemu znacząco wpływa na skuteczność i czas leczenia, a często także na długość życia kota!